مريم فتحت باب الاوضه و شافت فستان لونه احمر و منفوش بس كان فى غاية الجمال و انبهرت بجماله و شافت ورقه جنب الفستان مكتوب عليها “اميرتى عاوزك تلبسي الفستان ده و تنزلي يلا من غير نقاش” مريم ابتسمت و لبست الفستان إللى كان مقاسها بالظبط و ابتسمت لنفسها فى المرايا من جماله و فردت شعرها
الطويل على ضهرها و خرجت
يوسف شافها و هى نازله على السلم و كانت فى عينيه نظره الانبهار بيها ذي كل مره بيشوفها
يوسف بانبهار:يشيخه منك لله
مريم بتكشيره وصدمه:منى لله !!!
يوسف بضحك على شكلها:اصلك طالعه حلوه اوى
مريم ابتسمت بس رجعت كشرت تانى ومنى لله ليه بقي ان شاء الله و بعدين انت مخلينى لابسه الفستان ده ليه؟
انا مش فاهمه حاجه
يوسف :هنعمل خطوبه إللى مقدرناش نعملها
مريم عينيها وسعت:خطوبه!؟ ازاى ومفيش ناس؟
يوسف بابتسامه:انتى بالنسبالي الناس كلها و عاوز الحفله دى ليا انا وانتى وبس و راح شغل اغنيه حلم حياتى ل وائل جسار و قال بغمزه الاغنيه دى ليكى و مد ايده ليها علشان ترقص معاه
و مريم كانت مبسوطه و مدت ايديها ليه و يقضوا كانت كلمات الاغنيه “الدنيا بترتب صدف و كل قلب و احساسه