دا اخويا يا وعد
تنهد بتعب والدموع تجمعت فعينيه : الشركه بتاعتى بتضيع يا وعد
انا حاسس انى بخسر كل حاجه
وعد بدموع : متقولش كدا يا حبيبى
ان شاء الله هتقوملى بالسلامه وتقف على رجلك من اول وجديد
رعد : وعد انا لازم ارجع اطور الشركه تانى
خليكى جامبى
وعد بحب : انا جامبك يا رعد فأى حاجه
رعد بمشاكسه : انا عايز اعمل حاجه دلوقتى
وعد بخبث اقتربت من اذنيه وهمست : حاجه ايه
رعد : قربى كدا وانا اقولك
وعد بضحك : ﻷ استنى انا هقولك الاول
واقتربت وعد من شف*اتيه وقب*لته قب*له شغوفه
وعد بحب : كنت خايفه عليك اوى يا رعدى
عند احمد وشمس كانوا يجلسان يتحدثان سويا
احمد : شمس هو انتى عندك استعداد تدينى فرصه واننا نعيش زى اى زوجين عاديين
تنهدت شمس : ايوا يا احمد عندى استعداد
عندى استعداد عشان انت راجل بجد يا احمد وانا مستريحه معاك
احمد بحب اقترب منها وغمز بعينيه : طب ايه
ابتعدت شمس بجسدها للخلف : ايه
احمد : بحبك
شمس بخجل : احمد انا مش عايزه يحصل بنا حاجه دلوقتى ممكن
نظر لها احمد مطولا : ممكن يا قمرى
هستناكى لحد اخر يوم فعمرى و
كاد احمد ان يكمل كلامه ولاكن قاطعه رنين هاتفه
احمد : الو
احمد بفزع
ايه امتى حصل كدا
انا هجيله حالا فمستشفى ايه
احمد بسرعه اخرج ملابس له ولبس سريعا
احمد بسرعه: شمس
رعد فالمستشفى انا لازم اروحله حالا
وانتى اقفلى على نفسك الباب كويس ومتفتحيش لحد
احمد خرج سريعا ومستناش ردها وشمس فعلت كما امرها به