احمد : صباح الخير يا ش
تصلب احمد مكانه وهو ينظر اليها والى صد*رها العا*رى امامه
شمس بصدمه : عاااااا اطلع برا يا حيوااان
اعطته ظهرها وهى تضع طفلها على فراشه وترتب ملابسها
احمد بتوتر : انا اسف
انا كنت عايز اتكلم معاكى
اخفضت شمس وجهها وهتفت بخجل ذاد من جمالها
شمس : ولا يهمك اتفضل وانا هاجى وراك
بعد قليل
خرجت شمس الى أحمد بعد ان ذهب طفلها فى ثبات عميق
شمس بخجل : تحب احضرلك فطار
احمد بجديه : ﻷ تعالى نتكلم الاول
اتفضلى اقعدى واحكيلى كل حاجه
عند رعد ووعد
وعد بحب : وانا موافقه يا رعدى
رعد بمشاكسه : امممم موافقه تروحى معايا للدكتور
ولا تخلفى منى دسته
وعد بخجل : انت رخ*م على فكرا
موافقه اروح معاك للدكتور
هنروح امتى
رعد بضحك : خلاص يا ستى بلاش كسوف
يالا نقوم بقى لانى لازم اروح الشركه احنا من يوم ما اتجوزنا وانا قاعد فالبيت واحمد كمان مش عارف ماله مش بيروح ليه
وعد : هى شمس فين صح انا دخلت اشوفها امبارح ومكانتش موجوده
رعد: احمد اخدها معاه يخرجها وبعدين معرفش حصل ايه
وعد وهى تتمسح فصدره : امممم يعنى انت هتسيبنى انهارده
رعد بجديه : اه هسيبك
انا مكنتش بأجز ولا يوم مينفعش كدا انا تعبت فالشركه دى اوى ومينفعش اهملها كدا معلش