دا انتى كنتى واقعه فيا بقى
وعد : لو لفيت الكون كله مش هلاقى حد زيك
نظر لها رعد بحب وانخفض نحوها ضاغطا شف*اتيه على شف*اتيها مقب*لا اياها بشغف
وعد بخجل : رعد احنا فالشارع
رعد بصوت شغوف: عند حق
ثم حملها على يديه وجرى بها
رعد بسعاده : بحباااااااااك يا وعد
عند احمد وشمس
احمد : ادخلى يا شمس
نيمى ابنك وتعالى
شمس بدموع : احمد معلش
ممكن نتكلم بكرا انا تعبانه وعايزه انام
احمد بتنهيده : ادخلى يا شمس نامى
شمس : شكرا
اومأ احمد براسه : اتفضلى ادخلى
فى الصباح
عند رعد استيقظ على لمسات على وجهه
فتح رعد عيونه بنعاس : يا صباح الورد
وعد : صباح الفل على عيونك
رعد بجديه جلس عالفراش واجلسها على قدميه : بمناسبه عيونى
انا عايز اطلب منك طلب
وعد : تأمرنى يا رعدى
رعد بضحك : ﻻ انا كدا مش قادر
اسمعينى قبل ما اتهور
وعد انا عايزك تيجى معايا عند الدكتور عشان اتابع معاه
انا عايز اخلف منك دسته عيال قولتى ايه
وعد ….
يتبع…
فى صباح يوم جديد استيقظت شمس على بكاء صغيرها
نظرت له شمس بحب فهو نتيجه صبرها وتحملها مع طليقها ووالدته
حملته شمس فوق زراعيها واخذت تهدهده بحب
لتقوم بأرض*اعه
شمس بحب : بس بس يا حبيب ماما
اهدى يا حبيبى
تعالى أأكلك شكلك جعان زى
بدأ شمس فأرض*اعه وهى تتحدث اليه
تعرف يا عمر انت بالنسبالى ايه
رفعته شمس مقابل وجهها وقب*لته برقه
انت بالنسبالى كل حياتى يا روح قلبى استحملت عشانك كتير ومستعده استحمل اكتر
اااااه يا عمر بس الحمد لله ربنا عوضنا بأحمد انا اسفه يا حبيبى اسفه انى معرفتش اختارلك اب صح انا اسفه يا حبيبى
دق الباب ودلف احمد الى غرفتها