close
سلمى : ده لوحده يا امى ، ولا أم ولا أب وصعبان عليا
ناديه : لاحول ولا قوة الا بالله ، طب اقولك ، قومى البسى ونروح له ، يمكن فعلا في حاجه
سلمى حضنت امها وباست ايديها وجريت علشان تلبس
ناديه : استرها علينا يارب ، انا حاسه انى آخرة مشي ورا البت دى آخرة سودة
عند جميله ويوسف
جميله مع الادويه بدأت تتحسن ويوسف مش بيسيبها ابدا ، وطول الليل سهران جنبها وبيراعيها
يوسف قاعد جنب جميله وبياكلها
جميله : خلاص شبعت
يوسف : دى بس ، علشانى ، لازم تتغذى علشان الادويه
جميله اخدتها منه وخلصت وهو شال الصينيه على جنب
يوسف : جميله ، هتقدرى بقى تقومى على حيلك كده ونتوكل على الله ، ولا لسه تعبانه