يوسف: تعبانه ازاى ، طب يلا نروح لهم ياعم محمود
مشى يوسف ورا محمود لحد المكان اللى هياكلوا فيه
يوسف : صباح الخير ،( بصوت واطى) جميله أنت كويسه
جميله: انا شكلى اخدت برد ، بس أن شاء الله هبقى كويسه
يوسف : تمام
وبدأوا يأكلو وجميله بتلعب فى الاكل بتعب ومش بتاكل
سميرة مرات محمود : يابنى خليكم معانا انهاردة كمان ، مراتك شكلها تعبانه
يوسف قلبه دق جامد من كلمة مراتك : معلش يا امى اصل لازم نرجع فى اقرب وقت ، عندى شغل كتير
سميرة : افرض مراتك حامل ، هتعمل ايه لو تعبت منك
جميله كانت بتشرب ميه طلعتها كلها من بوقها وفضلت تكح جامد
يوسف قام وقف وفضل يطبطب عليها : انت كويسه
جميله : اه….كح كح……اه كويسه ، حامل ايه بس يا طنط ، لا ده شوية برد بس
يوسف : ايوة فعلا شوية برد مش حمل ولا حاجه
سميرة : يابنى اللى يريحكم ، انا بس خايفه عليكم
يوسف : تسلمى يا امى يارب ، احنا أن شاء الله هنتحرك بقى ، يدوب نمون العربيه ونمشى
جميله : شكرا يا طنط على الاكل وعلى كل حاجه ، بعد اذنكم هغسل وشى بس وأجهز للسفر