فيروز : طيب ممكن تجيب حد ينضف الاوضة مش هعرف انام فيها
فهد : حاضر ممكن ننام بقى صوت صريخك صحى الشارع كله
فيروز : هو أنا منعاك متنام
فهد : و انتى هتنامى فين
فيروز : معرفش هنام هنا
فهد : ممكن تنامى معايا لو حابة
فيروز و هى بتضم الملاية عليها : لاء شكرا
فهد : بذمتك هبص لعيلة زيك بقى أنا كنت بلعب بستات لعب مش قا*تل نفسى علشان اتحر*ش بيكى يعنى فكى و عدى يومك
فيروز فى سرها : رخم و مستفز
فهد : سمعتك و هعدهالك بمزاجى
و فهد طلع جناحه و فيروز رمت الملاية و نامت على الكنبة و نامت فهد نزل شالها و كانت نايمة زى الملائكة
فهد فى سره : ليه بعديلك لسانك الطويل و ليه لحد دلوقتى مش عايز اقرب*لك يا فيروز ليه حاسس بحاجات كتير يا فيروز اشمعنا انتى أنا بسببك بطلت أسهر و عمالة اهتم بيكى يا ترى هتعملى ايه تانى و شالها حطها على
السرير و حضنها زى الاطفال و نام
________________________________________
عند عشق