ومش هتخرج من هنا غير وانا معاك، دى اختى ولازم اطمن عليها
وليد ب انفعال: انا مبحبش شغل الحريم ده
عياط، وصوات، وهتعملى قلق بالفاضى
فرحہ بغضب: على فكره انت عارفنى كويس وعارف انى مش هعمل كده!
وليد: وعلشان عارفك بقولك خليكى هنا
انا هروح ولو اتأكدت أن هى شيماء هجبها واجى
متقلقيش
__ فرحہ كانت اعصابها سايبه وايدها بترتعش
وغصب عنها جت تضرب ايدها على الترابيزه
جت فى عز والولد كان على صرخه واحده
وليد بغضب قرب منها وخدوا من ايدها: مش بقولك انا عارفك كويس مبتقدريش تتحكمى فى نفسك ولا فى أعصابك
فرحہ بتهور: هات عنوان المستشفى انا هروح لأختى وخليك انت هنا جمب ابنك
__ هو شافنى بالمنظر ده وخد الولد من غير اى كلام ونزلنا انا وهو عند مامته، أصله عارف طبعى لما بتعصب واتهور ممكن اخد اى قرار يهد حياتى كلها لو منفذتش اللى انا عاوزاه وطبعا ده غلط
بس اعمل اي ربنا خلقنى كده خلق ضيق وعند الحق معرفش ابويا ودى اختى وعاوزه اطمن عليها، مش انتريه عاوزه اغيره ولا عاوزه زياده
فى مصروف البيت، الموضوع كبير اوى
عرض وشرف بنت معاقه اتلعب بيها واضحك عليها غصب عنها، نزلنا عند مامته علشان نسيب عز عندها كان حسن قاعد وبلغناه اننا لقينا شيماء
حماتى خدت عز، اما حسن قام لابس
وطلب انه يجى معانا
خدنا تاكسى لأن عربية وليد بتتصلح