بذكريات وليد الراجل الخاين الذى لا يؤتمن وبعد كلام كتير مع حماتى لأنها مكانتش عاوزه أمشى من البيت علشان حفيدها عز اللى بيفكرها ب وليد
close
الذكرى الوحيده منه واللى البصه منه بالدنيا كلها
ومشيت على بيت ماما ورجعت لبيتى اللى بجد
هو بيت امى، نفس البيت اللى اتربيت فيه على كل حاجه حلوه، الحب والخير والبركه اللى كانت معششه فى كل
ركن فيه
وريحه امى اللى لسه موجوده فى هدومها
خرجت منه عروسه فى ايد راجل كان بالنسبه ليا كل حاجه، كان السند والضهر، ورجعت ارمله
لنفس الراجل اللى ضحك عليه وخان الامانه
خدت صوره امى وفضلت اعيط علشان
محافظتش على الوصيه ولكن اخدت حقى