ملاك ضحكت: لا على ادي كده
شهاب اول ماشافها ضحكت بعد وشه وبص على العلبه: العلبه دى علشانك تعالي يلا افتحيها
جريت على العلبه مبسوطه وعندها فضول تعرف جواها ايه: علشانى أنا
شهاب: ايوه
عفاف بصت لشهاب: في ايه ياابنى ماتفهمنى
شهاب اتكلم بصوت واطى علشان ملاك متسمعش: ثوانى ياامى وهتفهمى كل حاجه
فتحت ملاك العلبه وكان جواها:……………………..
فتحت ملاك العلبه وكان جواها فستان ازرق طويل: ده ليا أنا؟!
شهاب: حاجه شبه كده… مش هتشوفيه عليكي
بصت للفستان تاني وبعدين شالته من العلبه وطلعت تجرى قدام المرايا وهيا بتحطه عليها، اول مابصت على شكلها دماغها صدعت جدا والدنيا لفت بيها: انا…. انا داي…
لسه هتقع جرى شهاب عليها سندها: ملاك…. هاتى ميا ياماما بسرعه
عفاف قلقت عليها جدا وجابت ميا تفوقها: في ايه ياشهاب ملاك مالها
رش على وشها شويه ميا وشويه وفاقت، شهاب سألها: ايه الي حصل ياملاك
بصتله وهيا بتحاول تفتكر الكام دقيقه الي فاتو: الفستان ده بتاعى…. صح
شهاب فتح عيونه مش مصدق انها افتكرت: انتى فاكره دلوقتي