فارس بعصبية: انتى اتجننتى.. يا حور انتى مش عارفه انك عندك انيميا شديدة دا انتى كنتى على وشك تعلقى دم يلا لازم تاكلى
حور : مليش نفس اكل حاجه
فارس: مش بمزاجك يلا
قعد جانبها بصتله بخجل من قربه منها لاحظ بصتها بصلها بحب كبير ودموع ودا وشه الناحية التانية وهو بيمسحها بسرعة عشان متشوفهاش مسح دموعه واتكلم بحنية مفرطة
: يلا لازم تاكلى
بدأ يأكلها تحت نظرات الخجل الشديد منها والحب الكبير منه
حور بتلقائية و خجل شديد : هو هو يعنى اللى حصل ما بينا انبارح دا ايه هو ازاى بابا فارس بقى جوزى وكمان اللى حصل وو
فارس: لو هيريحك انك تنسيه انسيه يا حور وانا مكنتش عايز اعمل كدا وانتى مش راضية ولا حتى كنت عايز استغل ضعفك بس مكنتش فى وعى ومكنتش قادر اتحكم فى نفسى اما شوفتك هنا
حور : انا عايزة انزل
مكنش عايزاها تبعد بس مش هينفع تبقى معاه غصبن.. عنها
فارس: تمام هتقدرى تنزلى ولا اشيلك
حور بسرعة: لا لا انا هعرف انزل بس ممكن تخرج يعنى عشان البس وانزل