نور ورينو . واقفين يعيطو وراحو عند مريم . والاتنين حضنوها . كأنهم بيقول ليها . احنا فى امان طول ما انتى معانا . ورنا ورودي .
. وفريحه عيطت وحطت ايديها على بطنها وخافت على ولادها من دلوقتى . وحست برعب من البشر . ومراد شافها وراح اخد راسها على صدره ومسح دموعها .
وادايق علشان مريم . وكمان اول مره فى حياته يشوفها بالعصبية دى .
طارق : كان منبهر ومبسوط .ان مريم ضربتها . وفهد : كان عايز يروح يضرب معاها .
آدم : بزعل وغضب . رررعد خدها من قدامى وارميها في المخزن . وانا جاى وراك انا وطارق وزين . على المخزن .
مراد وفهد .. فى صوت واحد . وانا هاجي معاك .
آدم : بتحذير . انا قولت طارق وزين . وبص ل فهد . انا عايز اعرف منك كل حاجه . انا اول مره مكنش عارف اوصل لحل . رينو اتخطفت . وانت الل عرفت لوحدك . ودلوقتي الست راحت الصعيد . وانت بردو بس الل عرفت . انا عايز افهم بس لما ارجع .
فهد : بلع ريقه . احم حاضر ياعمى . وبما انى مش هاجي معاك المخزن . هروح الشقه . اخد شاور واغير واجيلك . وهشرحلك كل حاجه ..
آدم هز راسه . وبص ل مراد . وقاله . اطلع نادى على زين . وقولو ابوك مستنيك فى العربيه . وكمان غير هدومك دي .