( بحبك يا فهد).
فهد : وهو حاضنها .فتح عينيه بقوه . وضربات قلبه زادت عن المعدل الطبيعي . وبيتنفس بصوت عالى بتوتر . وخرجها من حضنه بسرعه . وبصلها . انتى قولتى ايه !؟
رينو : فكرت بقلبها وحكمت عقلها . ورفعت عينيها وبصت في عينيه . وقالت . كفايه بعد بقى يافهد . انا مش هستحمل بعدك عني تانى . كفايه عذاب . انا بحبك اوى يافهد .
فهد : قلبه كل شويه يزيد . همس . رينو. انتى قولتى بحبك يافهد.
رينو : نزلت عينيها فى الارض . ايوه انا بحبك يافهد.
فهد : كل الغضب الل فى قلبه اتمسح كأنه لم يكن .
وحس بسعاده غير عاديه .. رينو . انا مش بس بحبك . وانتى عارفه كدا . رينو انا . انا . بعشقك . والباب خبط . وفهد لا ارديا مبتسم . ممكن علشان الإعتراف بينهم
تم . وفهد عندو احساس غريب أن الغضب الل فى قلبه اختفي . وبعدها اتنهد بسعاده. وقالها . (تعبتينى معاكى يابنت اللذين ) وشد الغطا على شعرها وغطاه . وقام . لان الباب خبط تانى . وفتح الباب .
الممرضه : بتنهج . ودخلت .
فهد : استغرب . ورينو عيونها على فهد وبس..
الممرضه : بتنهج . اتفضل يا استاذ الاسدال اهو . والعصير .
فهد : اخد العلبه منها و العصير . متشكر جدا. انا بجد ممنون ليكى . لكن اسف فى السؤال . انتى متوتره كدا ليه فى حد بيجرى وراكي.
الممرضه : ياريت . وبصت على رينو الف سلامه عليكي ياحبيبتى . وبصت لفهد. اسكت يا استاذ مش هتصدقو الل حصل . وانا شوفت ايه قدام المستشفى .
فهد : ورينو انتبهو. فهد . خير يعنى حد قتل حد.
الممرضه : لا يا استاذ . انا خرجت من المستشفى . واشتريت الاسدال . وانا راجعه . شوفت كمية عربيات رهيبه . ولا ٢٠ عربيه . وكلهم بيتحركو بسرعه تقولش
موكب رئيس . واول عربيتن نزلو منهم . ٥ بودي جارد يلهوى على حجمهم يخوفو . ولقيت هرج كتير ودوشه . قولت ايه ده . ده شكله كدا وزير ومعاه العربيات دى كلها . وكانو هيقفلو على باب المستشفى بالعربيات . انا خوفت وجريت .ودخلت قبلهم . وجيت على هنا . يلهوى . دي لو المستشفى بتاجر في الاعضاء . مش هشوف العربيات ولا الناس دى كلها .