ورد: اه والله فيروز طيبه خالص
فيروز بهلوسه: لا يا دياب متسبنيش أنا مليش ذنب
هاله بتبص ليها بحزن
هاله: يلا يا ورد خليها ترتاح شويه
ورد: يلا يا ماما
عند دياب فى المخزن
كان جمال مربوط فى كرسي وهاجر مربوطه فى كرسى تانى
دخل عليهم دياب وقاسم ويونس وسليم
دياب لقاسم: فك البت دى وهتهالى
هاجر بخوف: أنا معملتش حاجه يا دياب بيه
قاسم فكها ووداها لدياب
دياب بغضب وهو ماسك شعرها: اخرسى يا زبا*له أنا مش عايز اسمع صوتك عملت ليكِ ايه عشان تعملى فيها كده
هاجر بغل وحقد: عشان عندها كُل حاجه وأنا لا هى واحده غنيه وانا وحده اتربت فى ملجأ وحتى لما اتجوزت اتجوزتك انت يعنى حظها فى السما من كلو
دياب ضربها بالقلم
جمال بضحك: هو دا اللي عندك يابن الهوارى حتى بعد ما عرفت ان انا اللي قت*لت عثمان الهوارى اللي هو ابوك
دياب ضربو بالقلم
دياب: اسم ابويا ميجيش على لسانك الو*سخ دا
جمال بألم بس مبينش: لا ومش كده وبس انا وسالم دبرنا حادثه العربيه اللي كان فيها ابوك وعمامك عشان كان واكل السوق كلو لوحدو بس كان نفسى اعلم