فيروز: حاضر
فيروز هى وبتطلع اللحمه من الفريزر لقت دياب وقف وراها ولبسها سلسله فيها اسمو واسمها
دياب بإبتسامة: أنا نفسى مكنتش اعرف انى ممكن احب حد كنت دايما بهتم بالشغل وبس امى كانت دايما بتزن عليا عشان اتجوز بس أنا كنت بقولها لما
نصيبى ياجى هتجوز
فيروز وهى بتحضنو: أنا بحبك اوى يا دياب انت وولادنا اكبر نعمه فى حياتى
حضنها دياب وبعدين بعد عنها وقال: ايه رأيك فى السلسله
فيروز وهى بتمسك السلسله: تحفه عجبتنى اوى
دياب بغمزه: طب مفيش حاجه كده بمناسبه انها عجبتك
فيروز بضحك: اتلم يا دياب لحد يدخل يشوفنا
دياب ببراءه: على فكره أنا قصدى انك تقولى شكرًا انتِ اللى دماغك شمال وبتخلينى اروح فى طريق الرزيله
فيروز بضحك: طب يلا نطلع اللحمه ونطلع بره بدل ما يقولو حاجه تانى
دياب بكذب: عارفه امى امبارح كانت بتتكلم معايا عارفه كانت بتقول ايه
فيروز: لا مش عارفه
دياب: كانت بتقول نفسى يكون ليك ولاد كتير يا دياب وانتِ عارفه دى امى ولازم انفذ طلبها امال فين رضا الام
فيروز بضحك: والله طب كانت بتقولك انت بس ولا ليهم كلهم
دياب: لا كانت بتقولى أنا بس
فيروز بضحك: طب ماشى أنا هروح اقولها
دياب: استنى هتقولى ايه انا بهزر
فيروز: ايوه كده