ملاك مقدرتش تمسك نفسهاا جريت بعيد عنه بتجرى متعرفش هى رايحة فين بتعيط وبس لحد ماوقفت من التعب.
ملاك بدموع: اسفة اسفة حقك عليااا ياحبيبى بس غصب عنى.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
تانى يوم.
نهى: عمر حبيبى اصحى يابابا.
عمر وباسهااا: صباح النور ياقلب عمرر.
نهى بإبتسامة: صباح الخير ياحبيبي.
عمر وحضنهاا: ضحكتك دى اللى مهونة عليااا كتير اوووى.
نهى وباست خده: ربناا يديمك لياا نعمة فى حياتى ياحبيبى يلااا قوم.
عمر: ويحفظك ليااا ياحبيبتى.
عمر قام ونزل قعد هو ونهى وولادهم.
عبدالرحمن: بابا اسيل مخصمانى ومش راضية تصالحنى.
عمر: لى كداا بس ياروحى.
اسيل: علشان مش جابلى شيكولاته امبارح.
عمر: امممممم اصل هو امبارح كان نازل يجيب ل اسيل الشيكولاته بتاعتهااا بس وقع ورجله وجعته عللشان كداا مش جابهاا.
اسيل وجريت حضنت اخوهاا: اى داا معرفش خلاص مش زعلانة منك.
عبدالرحمن بص ل ابوه وابتسم وعمر غمزله نهى مسكت ايد عمر بحب على اللى عمله عرف ازاى ميخليش يبقاا فيه زعل بين الاخوات.