لما بتحكي اللي جواك بترتاح
يزن : انا عارف ده كويس .. وعارف ان عمار مايعملش حاجه تزعلني ابدا واكيد مش قصده
ميرا : وطالما عارف حاجه زي دي ايه اللي خلاك تضايق منه بالشكل ده
يزن : ( مسك فرع من جنبه وبقي بيلعب بي بأيديه ) مش عارف .. مش عارف اي اللي جرالي اول ما شوفتها في حضنه
انا .. انا متأكد ان في تفسير للي حصل بس ماقدرتش مابينش غضبي .. مش منه علي قد انها ماتستاهلش الحب
اللي حبيتهولها ده كله انسانه مش شايفه غير نفسها وبس خساره اللي ضيعته عليها
ميرا : للدرجه دي بتحبها
يزن : كنت
ميرا : كنت .. من يوم وليله
انت لسه بتحبها بس في نفس الوقت مجروح منها
يزن : مش هسمحلها مره تانيه ولا همسمح لنفسي اني اقرب منهل تاني بأي شكل من الاشكال
ميرا : متاكد
( افتكر حضن ساره لعمار راح دايس علي سنانه )
يزن : ايوه متأكد