ريتال : و الله انا كنت طالعه الجنينه زي العاده و لقيته محطوط علي الباب و مكتوب عليه أسمك مردتش افتحه و جبتوا ليك زي ما هو ..
فهد : مين كان واقف علي الباب بتاع القصر في الوقت ده ..
ريتال : عم علي و في شاب كده كان واقف معاه و اول ما شافني مشي ..
فهد : طب روحي دلوقتي و ياريت مفيش حد يعرف حاجه بخصوص الصندوق ده انتي سامعه …
ريتال : بتوتر و خوف حاضر و مشيت بسرعه برا الاوضه ..
وقف علي أول درجات السلم تاخد نفسها لأن هي كانت حاسه انها هتموت من التوتر و الخوف..
صفيه : نازله علي السلم و اتخضت لما شافت شكل ريتال كده كان لو وشها أصفر و شغاله تعرق كتير..
بعدين سألتها مالك و وشك اصفر لي ..
ريتال : افتكرت كلام فهد و قال ها لا مفيش انا بس كنت عند فهد. لسه نازله بعدين كملت نزول ..
صفيه : حست أن في حاجه راحت طلعت الاوضه بتاعت فهد عشان تسأل و هي ماشيه كانت هتدوس علي الغراب الميت لكن فهد كان نبهها ..
فهد : حاسبي كده عشان في حاجه في الأرض ..
صفيه : لفت عشان تشوف و لكن اتصدمت بعدين قالت اي الي جاب البتاع ده هنا ..
فهد : اقفلي الباب و تعالي ..
صفيه : راحت قفلت الباب بعدين دخلت لفهد و قالت قول بقا لي حكايه البتاع ده ..