يا ادهم والله اخصم منك انت فاكرها سايبه دى مستشفى محترمه. و رنيت على ندى اللى مكذبتش خبر و جت تعمل الواجب و زياده. عملت حتت دين اكشن
برودكشن و كله قدام المز علشان يعرف بس أنى مش اى حد فى البلد و يا حبه عينى ادهم اللى كان فاضله تكه و ينتحر بس برضو جابه لنفسه عيل غتيت.
بوظ شكلى قدام الواد. و انا زودت الطينه بله انا حسيته خاف منى. يالا مش إشكال كدا كدا مش حابه اعشم نفسى فى حاجة لانه مش هيبقى احسن من
اللى قبله اللى اول ما عرف اللى حصل سابنى و مشى. حسيت بالدموع بتتكون فى عينى صعبت عليا نفسى و مازالت بتصعب كل ما افتكر اللى حصل.
معلش قلبتها دراما بقا. بعد ما المسرحيه خلصت على وعد من ادهم أنه يصالحنا احنا الاتنين. ما طبعا احنا ننكد و هما يصالحوا ما مش كفايه حرقوا دمنا هما
فاكرين أن النكد دا بالساهل. و عمر ما الأدوار تتبدل ايوه المبدأ مهم برضو مفيش كلام. رحت المكتب و هنا كانت قنبله الموسم و المواسم اللى جايه و بدايه
الحكايه
= روحت المكتب لقيت العميد صاحب بابا اصل بابا كان شغال معاه فى المخابرات مستنينى فى المكتب من
ساعه بابا الله يرحمه و انا بعتبره زى بابا و هو بيعتبرنى زى بنته سلمت عليه و دقيقتين كدا و دخل المز بتاعى و عمل التحيه العسكرية و هنا عرفت أنه برضو