تصنعت ابتسامه قالت – طيب يابنى خير ما عملت المهم ترجع كويسه وجود عمتك من جديد معانا ده يملأ البيت فرحه
وقفت كوثر عند الاوصه إلى زينب فيها
كانت روح فى الاوصه لتغطيها لما لقت كوثر قربت قالت
– عايزه حاجه يا مدام كوثر
– لا انتى بتعملى اى هنا يا روح
– أنا قاعده مع الست زينب عسان اهتم بيها زى أما قولت ل استاذ يحي
– يحي .. هونتى إلى قولتى ليحي أنه يجبها القصر
– لا أنا اقترحت عليه .. ليه فى حاجه
– لا .. هى زينب صاحيه
– لا
– طيب اجيلها لما تصحى
مشيت كوثر وهى مضايقه وصامه أيدها بتوتر
دخلت اوضتها وقعدت على السرير قالت
– بقا انتى يا روح .. وانت يا يحي بتاخد بأقترحها اوى … ده من امتى وانت بتسمعلها .. من امتى وانت بتاخدها فى مشاوريك اصلا .. اى إلى بيحصل من ورايا
افتكرت لما كانت كلام الخدامه فى اللحظه دى “سد زى الحيطه واقف قدام إلى بتسعى عشانه ومش هيعديكى يأما تكسريه ووقتها هيقع عليكى يعنى مش
هتسلمى منه فى الحالتين”
متعرفش لى افتكرت الكلام ده بروح ولى مضايقه من وجودها
– فى الاول كنت خايفه منك عشان متكونيش راجعه وناويه الاذيه ليحى وترفعى قضيه تدخليه السجن وانا لسا مخدتش منه إلى عيزاه وتخسرينى كتير .. بس دلوقتى خوفى زاد من ان الخساره تكون أزيد من الى اتوقعتها
نزلت روح عشان تروح لأوضتها بس وقفت لما قابلت احمد وكان لسا راجع
– روح .. عامله اى
– الحمدلله وانت
– بخير ال..
وقف بص على أيدها إلى كانت شديده الاحمرار قال بقلق
– مالك ايدك
– ها .. ا ..لا القهوه وقعت عليها