– يحي فى اى
– بوقك ده لو اتفتح صدقينى هتكونى انتى الى مسؤله عن الى هيحصلك .. هنسي انك بعتى زباله ينشي ورايا بس عايز افكرك يا حلوه بيا وعمله زى دى مش هعديها …متنسيش نفسك وبصى انتى فين وانا فين .. وفى لقب تحطيم قبل اسمى
– ده كله عشانها انا مكنتش هتكلم انا بس
اتخنقت لما قبض بأيده اكتر قال بحده
– ولا هتفكرى اصلا تتكلمى فمتخليش ثقتك تخونك وتنسي ان رقبتك تحت ايدى
– ح.. حاضر ب .. بس سيبنى .. هموت
كانت عينه لا تبشر خيرا بعدين سابها بقرف
كحت وهى بتاخد نفسها لانها اتنخقت حطت ايدها على رقبتها
قال يحي – اطلعى برا
بصتلهمن لم بعدين نزلت الجيبه بتعتها الى اترفعت وعدلت لبسها واومأت برأسها وخرجت
رجع يحى القصر طلع على فوق بس وقف لما شاف نور من اوضه روح
راحلها ولقى الباب مفتوح اتقدم وبص عليها لقتها قاعده بتذاكر استغرب لانه بيحسب أنها هتكون بترتاح من تعبها … كان يحي بيستغرب لى بعقد فى اوضتها بالطرحه ولبسها العادى الفضفاض وكأنها مش مأمنه لنفسها حتى فى اوضتها وكان معها حق
الكاتبه المجهولهn لقاها بتسمك القلم بس وقع منها فمسكته تانى وبتكتب بس كانت أيدها بتوجعها من جروحها وهى بتمسك القلم وباين الألم والضعف على ملامح وشها
كان يحي واقف شايفها بعدين مشي بغير إهتمام
حست روح بحاجه بصت ناحيه الباب لكن ملقتش حد وقفت راحت قفلته ورجعت لمذاكرتها
مر يومان
فى الصبح كان يحي راجع من برا بافانسه الاهثه لابس لبسه الرياضى لانه كان بيركض بالجوار
دخل جناحه وشرب ميا وقف ناحيه النافذه وقعت عينه على روح إلى كانت واقفه برا مع حد واستغرب جدا لما لقاه احمد
جمع قبضته بضيق وهو شايفها واقفه معاه ومشي دخل الحمام ياخد دش
– انتى رجعتى القصر امتى
قالها احمد وهو مستغرب بس روح سكتت ومردتش
قال أحمد – مش مهم بس فرحان برجوعك