فى مره كان يحي بيفطر مع كوثر والخدم بيحطولهم الاكل
– العشاء انهارده روح إلى هتعمله
بصله الخدم بإستغراب وبصو لكوثر
قال يحي – مش احنا بس هتطبخ لكل إلى فى القصر
قالت كوثر بصدمه – ازاى يعنى مش هتقدر خلى الخدم يشوفو شغلهم يا يحي هى بتشتغل عندك ابقا اعمل إلى انت عايزه
– وعشان بتشتغل عندى هتعمل إل بقول عليه وتخلص فى الوقت إلى احدده ولو اتاخرت دقيقه نص فرضها هيتخصم
قالت كوثر – دى عيله لسا بتدرس هتطبخ ازاى لكل إلى فى القصر
مردش يحي والتزم الصمت
قالت روح بصدمه – القصر كله ازاى يعنى
قالت صفيه – والله يا بنتى معرف حتى رفض أن اى حد يساعدك وان كل حاجه هتبقى عليكى
سكتت روح وهى مش عارفه تعمل اى
قالت صفيه بحزن – يعينى عليكى يا بنتى مش عارفه عملتى اى عشان يكون معاكى كده
قالت روح – يارتنى كنت عاملت على الأقل كنت لقيت سبب من الى بيحصلى وأنه تخليص حق
كانت شايله هم أنها هتطبخ اى لانه اكيد مش هياكل اى حاجه وازاى هتاكل عدد زى ده
دخلت المطبخ ملقتش الخدم كانت هى لوحدها عرفت أنه مفيش فعلت حد هيساعدها وأنه حكم عليها بده
بدأت تعمل الأكل بالكميه إلى حسباها
قالت كوثر – خلصت
قالت صفيه – لسا البنت صعبانه عليا دى صغيره وجسمها دائما ضعيف نوال كانت بتقولى كده يعنى ممكن تقع من طولها
قالت كوثر بضيق – مكنتش له لزوم توافق انها تشتغل عنده
كانت مضايقه بالى بيحصل ومن وجود روح لأنها مكنتش عيزاها تكون مع يحي بالعكس هى عايزه تبعدها عشان لو إذته فهى هتتأذى لازم تحرص لحد اما تجيب الوصيه
كان بيعدى الوقت وروح لسا مخلصتش كلنا واقفه رجليها وجعتها بس مستحمله عشان عايزه تخلص بسرعه
فى المساء
قال يحي – هى لسا مخلصتش
كان قاعد على السفره بس قبل أما يرد لقاهم جهم وحطوله الأكل بص على الساعه لقا أنها متأخرتش اضايق
– عملت كميه قد اى
– لكل فرد فى القصر زى ما حضرتك طلبت يا يحي بيه
سكت يحي وكل بس لما داق طعم الأكل بتاعها اتبظلت ملامحه واختفى غضبه وضيقه كان شارد
قبض على المعلقه إلى كان مسكها
قال يحي – شيلو الأكل ده من قدامى