: موافقه
ابتسم يحي قال – على اى بظبط
– أنى اشتغل
– متفجأتش كتير لانى عارفه أن واحده زيك كرامتها مش هتخليها توافق على الخيار التانى بس فى الحالتين ف كرامتك هتنهار مش هتترمى على الأرض لا
وتجيبى تمنها
كان بيفكرها بالى قالتهوله آخر مره قرب منها وقف قدماها مباشره وهو بيبصلها وهى مكنتش رافعه وشها من انكسارها وضيقها قرب منها رجعت لورا بخوف ابتسم من رده فعلا قال
– اهلا بيكى فى جحيمك الى دخلتيه برجلك .. افتكرى انى قولتلك هخليكى عندى كلبه مش خدامه
بصته واتلاقت عيناهم لكن روح مقدرتش تستحمل تبص فى عينه وهى خائفه وبتفتكر نظرته لى فى اليوم إلى خطفها فيه ارتعش جسدها بخوف ادرات وشها وبصت بعيد وهى بتنفره وجلست برا القصر لانها مش قادره تستحمل دقيقه اكتر من كده ازاى هتعقد فيه قالتها موافقت
قالت كوثر – يعنى اى شغلتها عندك يا يحي يابنى مينفعش خلاص انت دفعت فلوس امها خليها هتمشي وسيبها لحالها
– معلش يا امى أنا عاوزها ترجع الشغل
– وانت عاوزها ترجع الشغل لى هى لازم تكون بعيده عنك عشان متجبلكش مشاكل
– لا متخافيش من ناحيه دى لأنها بقيت امان يعنى مفيش مشاكل هتيجى من ناحيتها
سكتت كوثر وهى مش عارفه تقول ربت يحي على أيدها برفق بيطمنها وبعدين مشي وقال لنفسه
– كانت لازم روح ترجع عشان يوم تخرج اكون انا إلى طاردها ومذلوله واكون مدفعها تمن القلم واندمها على إلى إلى قليته عشان متعملتش من آخر مره يبقى
تتعلم المره دى
كان يحي فى المكتب فى القصر سمع طرقات على الباب ودخل في لقاها كوثر ساب الى ف ايده وقرب منها وقعدها على الكنبه
– جيتى لوحدك لى يا امى
– متخفش انا عارف القصر حته حته يعنى مش هقع مثلا
– تمام الى تشوفيه
سمع طرقات على الباب سمح الدخول وكان عثمان