– شغلك هيخلص امتى
– الساعه ٨
– متمشيش هاجى اوصلك
– ملوش لزوم أنا بعرف اروح
– معلش
– مش قولت انك وراك شغل
– ايوه هخلصه واجيلك
سكتت روح ومردتش بعدين اومأت برأسها بالموافقه منغير اى تعبير على وشها ابتسم احمد فدخلت عشان تكمل شغلها وركب عربيته ومشي
فى المساء خلصت روح الشغل خرجت من الكافيه هى ونرمين إلى كانت بتمشي معاها وهى مروحه
قالت نرمين – روح بصى مين هناك
بصت روح لقيت احمد نزل من العربيه ابتسم قال بمزاح
– باين انك كنتى ماشيه اصلا
– بحسبك مش جاى
– أنا قولتلك كلمه خليكى انتى كمان قدها
اومأت روح قال أحمد
– طب يلا
كان بيشير على عربيته بصتله روح اتنهدت قالت
– مركبتش العربيه معاك قبل كده عشان اركبها معاك دلوقتى أن كنت عايز توصلنى فمشي والبيت مش بعيد على كل حال لو مش هقدر فشكرا ..
مسكتها نيرمين وهمست لها – اى يا بنتى فى اى أهدى على الولا شويه الولا اتخض زى أما يكون غلط فى حقك واى يعنى ما نركب العربيه يا ست
– بس انتى
– مبسش
بصت نرمين لأحمد ابتسمت قالت
– معلش هى مكنتش تقصد
– لا مفيش حاجه ممكن نسيت فعلا انها مبتركبش مع حد ودى حاجه كويسه مضايقنيش
بصلها وهى كانت ساكته بعدين مشيو
وصلت روح للبيت إلى فى الشقه كان احمد مستغرب من شكله من برا وازاى عايشه فى الحى ده
قالت روح بسخرية – قولتلك ملوش لزوم تيجى لهنا لأن المكان مش شبهك
– ولا شبهك يا روح معرفش لى مصره تضايقينى بكلامك رغم انى مكلمتش
– تمام ، شكرا على التوصيله
– معملتش حاجه
كان لسا هيمشي
– احمد