اتنهدت نوال بقله حيله
قالت كوثر – تمشي تروحى فين يا نوال انتى شغاله هنا من ست سنين بعد كل ده عايزه تمشي حد زعلك فى حاجه
– لا ابدا حضرتك مشفتش منك غير كل خير
– امال فى اى
– ..
سكتت نوال لما شافت يحي نازل وبيبصلها وبيبص لأمه ووقوفها معاها كانت نوال بتسأل نفسها عن خوف روح اول ما شفته كده لحد دلوقتى مستغربه الكتابه الخفيه
قرب يحي من كوثر وسلم عليها قالت
– تعالى يحي اتكلم الست نوال عايزه تسيب الشغل بعد كل ده
اتفجأ يحي كثيره وبصلها بشده
– معلش يا مدام بسب كده احسن
– شسيها يا امى
قالها يحي وابتسم بعدين كمل
– بيتهيألى روح هتبقى كويسه لما تخرج .. مش ده قرار روح برضو ولا اى
قالت كوثر بإستغراب
– روح وهى هتخلى امها تمشي من الشغل لى
بص يحي لنوال وقال
– بيتهيالى هى تقدر تسألها عن ده
كانت نوال مصدومه أنه ازاى عرف أن روح هى إلى عوزاه تمشي وابتسامه يحي وكلامه يقصد بيه اى
قالت كوثر – وهتمشي امتى
فاقت نوال قالت – بكره
– بكره بسرعه دى
– معلش عن اذنكم
مشيت وهى فى دماغها الف سؤال
كانت روح بتلم هدومها لقيت امها دخلت وعلى ملامحها الضيق
– عملتى اى قولتهم انك ماشيه
قربت نوال منها قالت
– يحي عارف منين انك انتى الى عايزه تمشي من القصر
قشعر بدن روح لما سمعت اسمه مسكتها امها وهى بتهزها بعصبيه وبتقول