بصلها يحي بإستغراب وهى بتسأله عنها لى قال
– وانا مالى هى لسا مجتش
– قصدك اى بلسا مجتش
– مقصديش هى مش بتروح دروسها الصبح وبترجع ، أنا مش نايم على ودانى وعارف كل نفس بيحصل هنا فى القصر وتحركتكم
سكتت نوال بحزن وقالت
– معرفش لحد دلوقتى مرجعتش
كان يحي مستغرب لانه بعد أما سابها راح البار يعنى المفروض تكون هنا قبله ازاى لسا مجتش وهى فين دلوقتى
قالت يحي – وانتى جايه لى دلوقتى عشان تسألينى عن بنتك
– انا جايه عشان اقول لحضرتك أن روح مش هى إلى نزلت الصوره أنا عارف بنتى متنساش أصلها وتدخل فى خصوصيات حد وتصوره عشان تديها فلوس روح متربيه على الشبع وعينها مليانه مش فارغه ومتخسرش كرامتها عشان شويه فلوس ، روح بدام قالت انها مش هى إلى عملت كده يبقى مش هى لأنها
مبتكدبش امها جيت اقولك الكلمتين دول لانى وعدتها انى هفهمك وان ده سوء تفاهم برغم انى شايفه مفيش داعى الكاتبه الخفيه
ابتسم بسخرية قال
– زى ما قولتى دى بنتك يعنى لازم تصدقيها أنا بقا هصدقها بتاع اى وفعلا كلامك ملوش داعى دلوقتى
استغربت من اخر جمله قالها
– واحمدو ربنا انى بعد الى حصل لسا مخليكو فى القصر
– وانا قولت لحضرتك ان بنتى معملتش حاجه ولو عملت انا هسيب القصر ده بذات نفسي
مشية بقله حيله وحزن من الاهانه إلى بتعرضلها
قفل يحي الباب وهو مش مهتم ومش متفجأ حتى بأى كلمه قالتها نوال
وكأنه كان فى حاجه جواه عارفه أن روح مش هى نزلت الصوره او هى إلى خدتها حتى
وان إلى عمل كده حد فاهم هو بيعمل اى وازاى يبيع للصوره للإعلام
ميعرفش لى ظن أنها هى وعارف أن لا ميعرفش لى اتوعد لها بالموت ممكن عشان هانته ولو كانت سكتت كان افضل ليها
كان بيتسائل مدام كان عارف أو حاسس ان ملهاش يد فى حصل لى كمل إلى عمله فيها لى استمر ومسبهاش لحد ما خد إلى عايزه هل كان بيتحجج باى حاجه عشان ياخدها