وقفت روح وهى بتعيط ودموعها على خدها مكنتش قادره تمشي كانت كل ما تتحرك خطوه تقع
لمت هدومها من على الارض خرجت وقربت ناحيه الطرحه الملقاه على الأرض وطت وخدتها وخدت الجاكتب بتعها وكانت بتمشي وكأنها تدهش فوق زجاجه
ينهش فى قدماها فلا تقدم عليه من الم
كانت نوال واقفه برا مستنيه تشوف روح لحد اما لقت عربيه يحي وكان بينزل منها وداخل
بصلها وانتبه لوجودها كانت هتقرب منه عشان تتكلم معاه بس هو بص قدامه ومشي
– يحي
سمع صوت كوثر بتندهلو فوقف يصلها وراحلها
قال يحيي – نعم يا أمى
– كنت فين يابنى من امبارح
– قعدت فى الفيله بتعتى شويه عشان كنت مخنوق
– مالك يا يحي حساك مش كويس
قربت أيدها عشان تلمسه فمسكها برفق
قال يحي – مفيش حاجه
– امال الصبح كنت بتزعق لى
– مفيش كنت مضايق شويه
– لى قول مخبى عليا اى والى مضايقك
– صدقينى مفيش لان لو فى هقولك انتى الوحيده إلى مقدرش أخبى عنها حاجه
ابتسمت له ابتسامه خفيفه فبادلها بعدين مشى طلع فوق
دخل الحمام واستحمى وبعدين خرج سمع صوت طرقات على الباب اتنهد بضيق وراح فتح
– انتى
كانت نوال قالت بإتهام وحزن
– فين بنتى يا يحي بيه