بص احمد على المطبخ وراح هناك لقى يحي استغرب من وجوده هنا
بصله يحي قال
– هو أنت
قال أحمد – إى الى بيحصل هنا
بصله يحي بإستغراب من نبرته
قال أحمد – روح كانت خارج بتعيط لى وشكلها الغريب
– مفيش عادى زعقتلها فعيطت
بصله احمد بشك قال
– بس
– ايوه بس هكون كلتها يعنى ، هى إلى حساسه زياده عن اللزوم
قرب أحمد وهو ينظر فى عين صديقه قال
– اوعى تكون قربت منها يحي
– اى ياعم هقرب منها لى وبعدين مالك متحمأ لها كده لى هى تخصك
بصله احمد شويه وسكت فمشي يحي من قدامه وخرج وهو بيفتكرها حط صباعه على شفته بقذاره
– ده انتى طلعتى حلوه ياروح بس القلم الىةخدته ده اي كلام كتير
ابتسم بشر وهو بيتوعد ليهل ومشي فى طريقه
اتمنى أحمد أن يكون صحبه مكدبش عليه بس لما بيفتكر منظر روح بيقلق
بس ممكن فعلا يكون يحي زعقلها عشان كده عيطت وشفتها كانت حمرا دعى ربه أنه يكون هذا صحيح
قرر يبقى فى القصر وميمشيش ويسبها لوحدها معاه لان مبيثقش فى صحابه سعات
قعدت روح تعيط فى غرفتها قفله الباب لحد اما تتأكد من رجوعهم ومتبقاش لوحدها فى البيت
كانت خايفه ومرعوبه مش مصدقه انه باسها وطلع البنأدم الى بتحبه بيبصلها بقذاره كده
بتحمد ربنا ان احمد جه والا مكنتش هتقدر تدافع عن نفسها كانت ممكن تضيع لو مجاش فى الوقت المناسب
كانت مضايقه من نفسها كل ما تفتكر لمساته ليها الى
قال انه مكنش يقصد بس طلع يقصد وكان بيستغلها كل شويه