بعيش النتايج على غلط مش غلطى … بس انا غلط لان سكوتى كان افضل ياريتنى فضلت ساكته
كانت تشعر بغصه فى حلقها وحرقه فى أعينها بسبب دموعها
– انا تعبت
قرب والقت برأسها بجانبها وسالت دموع من عينها
– كفايه نوم اكتر من كده بالله عليكى أنا مبقتش قادره استحمل بعدك أنا باخد القوه منك .. والقوه إلى كانت عندى انهارت مبقتش بيا صبر على إلى بيحصلى .. وحشتينى أنا محتاجاكى اوى يماما اقومى عشان خاطرى
كانت منهاره بتتألم ودموعها نازله من شده قهرها تخرج ما تحمله من الام لا تشفى
تبكى كطفله فقدت الامان تنادى والدتها بأن تسمح دموعها يكفيها الدافئتين وأشهرها بلأطمئنان
توقفت عربيه فتح صلاح الباب ونزل عماد ببدلته الذى يمتدى فوقها ردائه ويبدو الوقار عليه
– استنانى هنا
– حاضر يا عماد بيه
دخل للمستشفى إلى كان قدامها
فى تلك اللحظه كانت روح تخرج بس وقفت بصت على المحفظه إلى وقعت وبصت على الشخص
– لو سمحت
وقف عماد ولف بصلها لتلك الفتاه الصغيره الذى التقى بها من جديد
– محفظنك
فاق من شروده وبص على المحفظه كانت مستغربه من نظراته وحاسه أنها شافته قبل كده خدها وهو بيقول
– شكرا
اومأت له ومشيت دون أن تنطق ببند كلمه
استغرب وهو شايفها كده
قال دكتور – عماد بيه اهلا بيك حضرتك بتعمل اى هنا
بص عماد وكان دكتور
– حضرتك عيان
– لا أنا بس جاى زياره
– زياره هو فى حد من المستشفى يقرب لعيله المنشاوى
– هو صديق عمتا
– طب اتفضل حضرتك معانا
مشي عماد مع الدكتور وهو بيرشده
كان صلاح واقف عند العربيه بص ولمح روح حس أنه شافها قبل كده بعدين افتكرها
– هو انتى
وقفت روح وبصت على الصوت
– اى هتخدى المحروس بتاعك وتجرو زى اخر مره
افتكرت روح وعرفت دلوقتى من يكون الذى قابلته ذلك الرجل فى يومها
حس بالحزن وهى بتفتكر احمد إلى فكرها بيه وبذلك اليوم
– متوقعتيش انك تشوفينى تانى صح .. منا سكتلك عشان الباشا مقدرش اتكلم فى حضوره
مكنش باين عليها الاهتمام بوجهها الشاحب بصتله وقالت
– اسفه
أستغرب صلاح منها ومن نبرتها الهادئه لقتها بتمشي وبتسيبه وهو مستغرب بيفتكر قوتها وردها عليه يومها ومرحها وبيشوف انطفأها دلوقتى غريبه مئة درجه
– ازاى هى دى .. تكونشى واحده تانيه وانا اتلغبط