– متخافيش عبقا اكلمها ياست
– لا صدقنى مينفعش شكرا
– انتى غلسه كده لى
– معلش والله مقصدش خليها مره تانيه
– مره تانيه
قالها بتأكيد بصتله بشده قال
– انتى إلى قولتي مش انا ، لينا مره نتغدا سوا
ضحك من شكلها قال
– يلا عشان متتأخريش
وصلو القصر وكان بسمه على وجه روح من حديث احمد معها إلى ببساطته قدر يخليها تضحك وينسيها ما حدث
كانت بتبصله وهى بتتخيل يحيي ولو كان فى مواصفات احمد مكنش هينقصه حاجه
هى بتحبه اوى بس نفسها يتغير ويكون زى احمد فهو شاب جيد صالح يعرف الله
دخلت اوضتها حطيت المذكرات على كتبها بعدين راحت تشوف امها ولقتها فى المطبخ
– جبتى المذكرات بتاعتك
– ايوه شكرا يا حبيبتى ربنا ميحرمنيش منك
ابتسمت لها بعدين افتكرت يحييى قالت
– اه بقولك يحيي بيه
سمعت ذلك الاسم فحزنت لكن قلقت عليه قالت
– مالو حصله حاجه
بصولها كلهم بإستغراب فاتكسفت قالت نوال
– كان عاوز يسألك عن حاجه
– حاجه .. حاجه اى !!
– معرفش قالى اقولك ابقى كلميه
خافت وهى بتفكر امبارح قالت
– طب هشوف عاوز اى
– راحه فين تقريبا خرج من شويه
اومأت بتفهم ورجعت لاوضتها عشان تذاكر
فى المساء كانت روح راح تشوف مامتها بس وقفت لما شافت ميرفت كانت لوحدها وبتمشي قربت منها علحول وامسكت ايدها قالت