وقفت عند الباب لقيت الممرضه نايمه بصت لزينب لقتها نايمه هى كمان
– لى مدام كوثر حطت الممرضه دلوقتى وخلتها تبات فى الأوضه معأن حاله مدام زينب بتتقدم يعنى عوزه الممرضه مبقتش مهمه .. ولى أنا خايفه كده وكأنى بعمل جريمه ميعرفو فيها اى يعنى .. أنا بس مستغربه لى مدام زينب قاات انها مش عايزه حد يعرف معأنهم أهلها
دخلت وهى حذره الا تفيق احداهن ، قربت من زينب وحاولت تصيحا بأيدها
– مدام زينب
صحيت زينب وكأنها مكنتش نائمه وبتحاول تنام بصت لروح وبعدين بص للممرضه
قالت روح – أنا روحت المزرعه وفهمت كل الى قلتى عليه
– م.. مفت.. اح
– اه المفتاح .. تقصدى ده
قالت كده وهى بتخرجه من جيبها فانفرجت اسارير زينب وبصت على المفتاح بشده
قالت روح – لقيته فى الارض وكأن حد خباه بس مش فاهمه لحد دلوقتى المفتاح ده بيعمل معايا اى
– ا.. الم.. المقابر
– بتقولى اى
– مفتاح .. ابيض .. قبر
– لا فهمينى دى عشان مش فاهمه مقابر اى
– ال.. مزرعه من ورا ف.. فى مق..ابر ..كان إبراهيم .. هيعمل..ها مقابر خا.. صه للعيله .. بس .. الحريقه
– مقابر ؟
كانت روح مستغربه وبتفكر مقابر اى إلى تروحها ده قلبها اتقبض من روحه المزرعه ..اى هتفرق اى مهى المزرعه والبيت كأنه شبه المقابر
– ال.. القبر .. ابيض .. وصيه
– قبر ابيض يعنى ولا اى مش فاهمه
نفت زينب برأسها وهى بتحاول توضح وروح عقلها بيودى ويجيب
اتنهدت بقله حيله قالت
– حاضر بكرا هروح اشوف إلى بتقوليه عليه ده
جت روح عشان تمشي مسكتها زينب بصتلها لقتها بتنفى بعينها وبتقول
– ل..لا .. ال… الوصيه .. هتت… هتتاخد … مش .. هنلحق .. لازم تكون .. معاكى بسرعه
– انتى عيزانى اروح هناك دلوقتى .. مستحيل مش هقدر والله