– لا اكمنها امبارح هى إلى نضفت اوضتى فكنت هسألها على حاجه
– قولى حصرتك عاوز اى وانا اجبهالك ، سامحها مش هخليها تقرب من الاوضه تانى
يصلها يحيي بشده فهل بغبائه جعلها تفكر هكذا قال
– لا عادى بالعكس هى مرتبه كل حاجه كويس
مكنوش فاهمين حاجه ووجوده هنا فهو لا ياتى للمطبخ يأمر وهو يلبو
– لما ترجع خليها تجيلى هسألها على حاجه
– حاضر يا يحيي بيه اول ما تيجى هعرفها
مشي وسبها فى ذهولها قالت صفيه
– خير هى روح عملت
– ونبى يا صفيه معرف منتى سمعت تلاقى مش لاقى حاجه وروح حطتها فى مكان وهيسالها عنه
كان طول الطريق ساكتين حب أحمد يتكلم بس هى كانت فعلا غريبه زى ما لاحظ من صوتها قال
– روح
أفاقت من شرودها بصتله قالت
– نعم حضرتك بتكلمنى
بص جنبه بإستغراب قال – هو فى حد معانا انا مش شايفه ولا اى
ضحكت بخفو قالت
– لا أنا مقصدش ده يا استاذ احمد
– استاذ !! لى بتكلمينى برسميه أوى كده محسساتى انك ماشيه ما جدك
– عايزنى أكلمك ازاى
– زى ما بكلمك شيلى الاقلاب دى يا روح ، بكلمك عادى اهو مفهاش حاجه
– حاضر أنا بس مخدتش انى اتكلم مع إلى من القصر كده وانت
– شكلك نستينى يروح ، أنا كنت عيل وبشتغل فى القصر بردو ، مش عشان اشتغلت فى الشركه مع يحيي وبقا ليا اسم وعليت شويه هنسي طبيعتى ، أنا زى
منا .. ياريت انتى كمان متقوليش الكلام ده تانى
اومأت برأسها إيجابا أبتسم قال
– يلا تعالى نتغدا سوا
– اى لا أنا..
– اى مش عايزه تتغدى معايا مننا واحنا راجعين
– لا بس ماما زى ما سمعت انها مش عيزانى اتأخر