بصلها بأببتسامة: صباح اجمل عيون شوفتها فى حياتى
ياسمين بخجل : صباح النور
زين بحب : شكلك جميل اوى وانتى صاحية
ياسمين: اه كلهم بيقولولى كدا
زين بعصبية: كلهم مين يعنى مش فاهم
ياسمين بطفولة و رقة : انت بتتعصب عليا ليه
زين : كلهم مين يا ياسمين اخلصى
ياسمين بزعل : قصدى بابا
زين : تمام
ياسمين بزعل: سيب ايدى بقى عايزة اقوم
زين بحنية : زعلانة
ياسمين برقة : ااه لا
زين بأببتسامة : انا اسف والله حقك عليا
ياسمين بطفولة: ولا يهمك سيب ايدى بقى
بص على شفايفها برغبة لاحظت دا بصتله بتوهان فيه قرب وشها منه غمضت عينيها بأببتسامة قبلها بحب كبير وهى استجابت ليه استمروا كدا وهم سامعين اصوات انفاسهم قاطعهم صوت الباب بعدت بسرعة وهو بعد بصعوبة
زين بضيق وهو لسه ماسك ايدها : مين
فريدة: انا يا زين اتأخرت انهاردة فى الصحيان قولت اطلع اطمن عليك
زين وهو بينفخ بضيق : انا تمام يعمتى وشوية ونازل
فريدة بغضب حسيت ان سبب تأخيره ياسمين: هى مراتك صحيت
بصتله ياسمين بخوف واتكلمت بهمس : هى بتسأل عليا ليه
بصلها بأببتسامة على طفولتها دى
زين : ايوا صحيت
فريدة بغيظ : تمام هستناك على الفطار