هنا : هو فعلا مش مكتوبلى يارب عوضنى وقدرنى على نسيانه وعلى صوت اغنيه ل رامى صبرى (يمكن خير عشان كان لازم ابعد من زمان انا وانت ميسعناش مكان ….موضوعنا مات مبقاش خلاص فى معجزات )
طلعت حنين من عند هنا وقابلت ملك وعلى
واول ما شافوها راحولها
على : (انين تآلى اعبى عانا ) حنين تعالى العبى معانا
حنين : حاضر يا روح حنين بس هنلعب شوية صغنين قد كده عشان متأخرش ماشى
على وملك: ماثى( ماشى )
ملك : اعبى عايا انا أول (العبى معايا انا الاول )
حنين : هلعب معاكم الاتنين هاتى المكعبات دى هنبنى بيت صغير
ملك: ايت تاعك( بيت بتاعك )
حنين : لا بتاعك انتى و على ايه رأيك
على وملك بيصقفوا على ايديهم : اييييه
وطول مهى بتلعب معاهم وهى بتضحك على لطافتهم وكل ما بتشوف براءتهم بتهون عليها اى حزن حاسه بيه
قد ايه نفسها تخلف عشان تحس بإحساس الأمومه بجد يمكن ده الى يهون عليها شويه بس بتزعل لما بتفتكر ان احمد مش عايز دلوقتى (ربنا يرزق كل محتاج)
___________
بعد شويه طلعت فوق وهى بتحمد ربها انه رزقها بحماة كده وعوضها بأم تانية صحيح أهلها موجودين بس فى محافظه تانيه بتروحلهم كل فترة وبأخت تانيه زى هنا وأطفال بتعتبرهم زى ولا دها
حنين: يلا محدش بياخد كل حاجه لا كده لا كده الحمدلله
دخلت الاوضه وسمعت صوت الميه من الحمام عرفت انه بياخد شاور راحت على الدولاب عشان تختار دريس وقع نظرها على دريس اسود قطيفه سك مسكته ورجعت بيها الذكريات لايام خطوبتهم لما لبسته وهى رايحه لفرح واحده صاحبتها
فلاش باك
وقع نظره عليها وهى نازلة من على السلم ومبتسمه
احمد عجبته فى الاول بس بعد كده وشه قلب
احمد : ايه الى انتى لبساه ده
حنين ايه ماله وحش
احمد : لا مش وحش بس ده ميتلبسش بره ده يتلبس فى البيت
حنين :فى البيت ازاى احمد ده خروج على فكرة
احمد :مهو المصيبه انه خروج اطلعى غيريه بسرعه
حنين:لا ده انا جبته مخصوص للفرح مش هغيره
احمد :حنين متعصبنيش واطلعى غيريه انتى مش هتروحى كده
حنين :ومالى كده مش لابس*ه ولا حاجه ولا جسمى باين مش هغيره و يلا عشان اتاخرنا
احمد :وانا قلت الى عندى خمس دقايق الفستان ده يتغير والى على وشك ده يتمسح والحجاب ده يتظبط انا مش واخدك فرجه للناس سامعه
حنين :نعاام ايه ده كله انت عارف انا فضلت قد ايه اعمل ده كله مش هغيره يعنى مش هغيره
فجأه قرب منها وهى خافت ورجعت ورى نظراته متبشرش بالخير
حنين وهى تبلع ريقها: ايه فى ايه هتاكلنى ولا ايه