الام : لا وانتى حساسه اوي
هنا : لا يا أمى انتى كده ظلمانى المفروض انك تحسي بيا شاهده يا حنين والله انا كنت شاكه انك جايبانى من الملجأ قولى متخبيش
الام : لا وانتى الصادقه لقيتك قدام الجامع
هنا : اعاااا لا متقوليش ااه قلبى
ضحكت الام وحنين على الدراما بتاعة هنا
حنين :والله يا هنا انا من رأيي تخلصى الكليه وتتجهى للتمثيل احسن
هنا : امال ما انا هعمل كده يعنى هم المذعين الى اشتغلوا فى فى التمثيل احسن منى فى حاجه
حنين : لا طبعا بس كلنا هنروح فى داهيه من وراكى ههه
هنا : داهيه داهيه مش مهم ايوه كده يا شيخه اضحكى خلى الشمس تطلع
الام : طب يلا ياختى كفايه رغى روحى اجهزى يلا عشان منتاخرش على الفرح اصل عارفاكى عايزه سنه عشان تجهزى
ابتلعت غصه فى حلقها على ذكر سيرة الفرح : ح حاضر
وذهبت لاحظت حنين تغير حالتها وفهمت عليها
الام :وانتى كمان بطلى عياط وتعالى اما اقولك هتعملى ايه واسمعى منى
حنين: خلاص يا ماما مفيش منه فايده
الام: يا بت اسمعى بس وادعيلى ……
عند هنا
دخلت غرفتها وهى تمنع دموعها من السقوط
بعد شويه دخلت حنين وراها واول ما شافتها اترمت فى حضنها وقعدت تعيط
حنين : استهدى بالله يا هنا متعيطيش
هنا : مش قادره اصدق ان خلاص فرحه النهارده
حنين : خلاص اهدى ربنا عايز كده انتم مش من نصيب بعض يمكن خير ليكى متعرفيش الخير فين
هنا : انا مش هقدر اروح مش هقدر اشوفه وهو بيتجوز قدام عينى و المفروض انا الى اكون جنبه فى الكوشه مش هى
طبطبت عليها حنين : مينفعش لازم تروحى عشان محدش يشك فى حاجه واتمنيله الخير متقفليش على نفسك ، انا هطلع اجهز وانتى البسي يلا وامسحى دموعك دى مش عايزه اشوفها
وسبتها وخرجت