عدا كام يوم بنفس الروتين و جه يوم الفرح
كانت قاعده فى البلكونه بتسمع اغنيه ل تامر حسنى( كفاياك اعذار) وسمعت صوت الباب طلعت لقيته هو
حنين: ايه الى جابك بدرى
احمد: جاى اجهز نفسي عشان الفرح
حنين: ا..نا احتمال مروحش (كانت عايزه تشوف رد فعله)
احمد استغرب بس قالها : تمام لو عايزه تيجى تعالى مش عايزه براحتك وسابها ودخل
وهى اتصدمت من الى قاله معقوله مش عارف ان كل العيله رايحه وانها كده هتقعد لوحدها مقدرتش تخبى دموعها وتمنعهم من النزول
وعلى صوت لمقطع من الاغنية (و ده دايما طبعك وده حالك حتى الاحساس بالنسبالك حمل ومجهود كفاياك اعذااار)
ونزلت على تحت لحماتها دخلت واترمت فى حضنها وهى بتعيط
الام: ايه فى ايه مالك يا حبيبتي بتعيطى ليه ايه الى حصل – كتابة هايدى احمد
حنين: خلاص يا ماما معتدش قادره استحمل طريقته دى تخيلى بقوله مش عايزه اروح قالى براحتك لو عايزه تقعدى حتى مهتمش انى هقعد هنا لوحدى فى
البيت
الام :طب اهدى بس يا حبيبتي استهدى بالله تلاقيه بيهزر مهو عارف انك مبتحبيش تقعدى لوحدك
حنين: مش قادره اهدى معقول ده احمد يا ماما ده كان لما يسيبنى ساعه وهو فى الشغل يتصل يطمن عليا ده احمد ده هم معاهم حق لما قالوا الجواز مقبرة الحب
الام :بس يا بت ايه الكلام الاهبل الى بتقوليه ده مين قال كده ده الجواز هو الى بيكبر الحب بس الى اهم من الحب هو التعود والعشره ده الى هيكبر الحب و اهم شيئ لازم يكبر اكتر من الحب الثقة والاحترام ده الى عمره ما يهدم البيت ابدا يلا امسحى دموعك دى وروقى كده متبقيش نكديه كده
حنين :ايش تقصدى يعنى يا حماتى ها
الام: يادى النيل*ة رجعت تانى لا خليكى نكديه تعالى ياختى عيطى وخدتها فى حضنها
حنين :حضنتها اوى وفضلت تعيط
الام: يا بت خلاص بقى كفايه عياط
حنين :الله مش انتى الى قلتى عيطى
الام: ضحكت ياربى هلاقيها منها ولا من هنا
:انا سمعت حد جاب سيرتى
الام : اهى شرفت الهانم كنتى فين كل ده
هنا : هكون فين يعنى فى الكليه قدرى الاسود
الام: بس يا بت اتلمى
هنا :يوه حتى هنا مش قادره ابعبر عن احاسيسي ومشاعرى