حتى تتكلم معايا مش بوحشك
كانت بتتكلم وهى بتعيط فى كل كلمه
وهو سايبها تطلع الى جواها
طب فاكر زمان اول جوازنا لما كنت تيجى من بره تحضنى وتقولى ان اليوم كان طويل من غيرى وانى وحشتك
حتى لما اجازتك خلصت مكنتش عايز تنزل الشغل وتسبنى
معقوله نسيت كل ده طب ايه الى حصل دلوقتى معقوله انت زهقت منى بسرعه كده
احمد :لا يا حبيبتي مين قالك انى زهقت منك انا عمرى ما ازهق منك ابدا مسحلها دموعها بايده ومسك وشها بين ايديه
كملت بشهقات : بس انت بقيت بتعاملنى كانى مش موجوده ومعدتش بتهتم بيا او حتى بتتكلم معايا لدرجة انى بقيت احس انك بقيت بتكهرنى ومش عايز تشوفنى حتى
احمد : انتى بتجيبى الكلام ده منين ازهق منك واكرهك
انا مبحبش حد قدك…انا عارف انى انشغلت فى شغلى الفتره الى فاتت دى كلها ومعدتش بهتم بيكى انا اسف
انا عارف ان كلمة اسف مش هتعوضك بس صدقينى انا بعمل ده كله عشانا ؛ عشان نحسن حالتنا شويه يمكن ضغطت نفسي لدرجة انى ساعات مبجيش
البيت بس انا عايزك تسامحينى على الى فات …يمكن لانك كنتى متحمله ده كله وساكته ففهمت انك مش معترضه ومش زعلانه بس معرفش انك شايله ده كله وساكته
باسها من جبينها وخدها فى حضنه
:انا اسف بجد اوعدك انى هعوضك على كل الى فات ده بس متعيطيش ..ماشى
شددت فى احتضانه وهى بتعيط مش مصدقه ان هو حاضنها وان ده نفسه احمد احمد الى مكنش موجود الفتره الى فاتت دى كلها كانه مان مسافر ورجع تانى ليها
:بس خلاص متعيطيش
بعدها ومسحلها دموعها
:معقوله انا طلعت ندل كده
حنين وهى بتمسح دموعها بضهر ايديها زى الاطفال
حنين :اه وواطى
احمد بصدمه :كمان
حنين بزعل :امم
ضحك على طفولتها :ههه طب خلاص حقك عليا وادى راسك اهى تانى ابوسها
وباسها من جبينها
حنين وهى مربعه ايديها :مش كفايه
احم:اها طب يا ستى ولا تزعلى
قرب وباسها من خدها كده كفايه