حنين :لا مش عايزه قلت هنام هنا
احمد : طيب.. انتى الى عايزه كده
استغربت بس شهقت لما لقت نفسها على كتفه وهو طالع على السلم
حنين : اااع يا ماما ..نزلنييي
احمد : بس اسكتى
حنين : نزلنى وهطلع لوحدى طيب
مردش عليها
حنين وهى بتضربه على كتفه : قلت نزلنييي
شهقت لما ضربها
احمد مش قلت اسكتى احنا امتى دلوقتى
حنين :ااااع يا قليل الادب
احمد : انتى لسه شوفتى قلة ادب ده انتى ليلتك سوده النهارده
وصل باب الشقه وهو لسه شايلها وفتح الباب وزقه برجله
ودخل
احمد : قولتيلي انتى كام كيلو
حنين وضحكت لما لقيته لسه فاكر : احم ٦٨
احمد : امم يا راجل يعنى مش ١٠٠ كده ولا حاجه متاكده
حنين ضربته على كتفه نزلها وقلع الجاكيت بتاعه و بدأ يشمر اكمام القميص وهو بيبصلها بنظرات خاليه من التعبير
حنين وهى بتبلع ريقها : حانت لحظة الحسم ده لو اكلنى دلوقتى محدش هينجدنى كان لازم اعمل فيها قلب الاسد واسمع كلام حماتى
رجعت خطوه لورى لما قرب منها
احمد : قولتيلى بقى مين الى اختارلك الفستان الحلو ده
حنين وهى بترجع لورا وحاطه صباعها قدام وشه
حنين : بص اوعى تتهور ها .. استنى هشرحلك والله
احمد وهو بقرب منها : وماله اشرحى انا سامعك
حنين : الحقيقه .ااا…
وجريت من قدامه بسرعه على الاوضه وقفلت الباب
احمد جرى وراها بسرعه : حنيييين
قفلت الباب بالمفتاح ووقفت وراه وهى حاطه ايديها على قلبها : الحمدلله نفدت